515 088 687
"Hipotermia grozi nam tylko zimą" to największy mit o wychładzaniu.
Gdy temeratura otoczenia jest niska, lub zaczyna spadać, a temperatura ciała obniża się, nasz organizm rozpoczyna uaktywniać mechanizmy obronne takie jak: zwężanie peryferyjne naczyń krwionośnych, tworzenie przepływów z obwodu do wewnątrz ciała, pobudzenie autonomicznego układu nerwowego, drżenie oraz dreszcze, które zwiększają podstawowe czynności metaboliczne od trzech do pięciu razy i wywołują zblednięcie i niedokrwienie skóry. Do innych objawów przedmiotowych należą: stan dezorientacji, problemy z pamięcią, splątanie mowy oraz ograniczenie stanu świadomości.
Zwalczanie hipotermii obejmuje trzy poziomy:
Hipotermia łagodna – wyziębienei ciała do temperatury 32-35 stopni Celcjusza
Objawy: drżenie, utrata koordynacji ruchowej, spowolnienie, splatanie, tachykardia, głębszy oddech, amnezja, problemy z mową i oceną
Postępowanie: bierne i katywne ogrzewanie zewnętrzne
Hipotermia umiarkowana – wyziebienie ciała do temperatury 30-32 stopnie Celcjusza
Objawy: zmniejszenie drżeń, utrata świadomości, niedociśnienie, bradykardia, zaburzenia oddechowe, przedsionkowe zaburzenia rytmu, migotanie przedsionków, postępujaca utrata przytomnosci, pulsu, utrata odruchów lub ruchów świadomych
Postępowanie: bierne i aktywne ogrzewanie zewnetrzne, aktywne ogrzewanie wewnętrzne
Hipotermia ciężka – wyziebienie ciała do temperatury poniżej 30 stopni Celcjusza
Objawy: śpiączka, rozszerzamnie źrenic, niedociśnienie, bradykardia, utrata napięcia mięśniowego, zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca, brak lub upośledzenie oddychania, brak reakcji na ból, brak odruchów oraz ruchów świadomych, brak odruchów rogówkowych i ocznomózgowych, asystolia.
Postępowanie: bierne i katywne ogrzewanie zewnetrzne, aktywne ogrzewanie wewnętrzne.
Autor: Ewelina Kędziora